Dla jednych chwast, dla innych ozdoba lub zwiastun jesieni – nawłoć pospolita znana jako mimoza, złotnik, złota rózga, głowienka czerwona czy złota dziewica – to przede wszystkim roślina o dużym potencjale leczniczym. W medycynie ludowej stosowana jest od wieków jako remedium na wiele dolegliwości.
Nawłoć pospolita – co to jest?
Nawłoć pospolita (Solidago virgaurea) to roślina występująca w całej Europie oraz Ameryce Północnej. Spotkać ją można na polach, pastwiskach, w lasach, ale również w okolicy zabudowań. Leczniczo wykorzystuje się jej ziele, czyli to co rośnie nad ziemią. Nadziemne części rośliny mają gorzki, cierpki smak. Liście przyziemne są jajowate, a te rosnące wyżej zaostrzone. Kwiaty nawłoci mają barwę żółtą – czas ich zbiorów przypada na lipiec, sierpień, wrzesień i niekiedy jeszcze październik.
Ziele nawłoci należy zbierać podczas słonecznej pogody. Najlepiej suszyć je w pęczkach w przewiewnym miejscu gdzie temperatura nie przekracza 40 stopni Celsjusza. Dzięki takim warunkom, roślina zachowuje naturalny zapach i barwę.
Właściwości nawłoci pospolitej
Nawłoć można stosować w dwojaki sposób – wewnętrznie w formie naparów oraz zewnętrznie np. jako okłady.
Nawłoć świetnie sprawdza się jako środek przeciwzapalny, dezynfekujący oraz wspomagający leczenie przeziębienia i grypy.
Roślina wykazuje szereg działań leczniczych, m.in.:
- ma właściwości ściągające,
- przyspiesza gojenie ran,
- działa przeciwzapalnie,
- ma właściwości moczopędne,
- działa przeciwzakrzepowo,
- uszczelnia naczynia krwionośne,
- działa napotnie,
- ujędrnia skórę.
Nawłoć pospolitą poleca się w wielu problemach zdrowotnych, również tych dermatologicznych, ponieważ bardzo dobrze radzi sobie z chorobami skóry. Szczególnie zachwalają ją osoby z cerą trądzikową, łojotokową oraz z zapaleniem mieszków włosowych.
Roślina rozjaśnia również skórę, obkurcza rozszerzone pory i reguluje wydzielanie sebum. Najlepiej stosować ją wtedy zewnętrznie przemywając skórę naparem.
Bardzo często używa się jej w schorzeniach dróg moczowych – np. nerek, w kolce nerkowej.
Mimoza sprawdza się także w problemach z układem pokarmowym, ponieważ wspomaga wytwarzanie soków trawiennych i żółci. Ponadto łagodzi niestrawność, biegunki i wzdęcia.
Nawłoć stosowana jest również przy grypie i przeziębieniach. Niweluje objawy takie jak kaszel – zwłaszcza z zalegającą wydzieliną, ułatwia tym samym odkrztuszanie oraz działa napotnie obniżając temperaturę ciała.
Przeciwwskazania do stosowania nawłoci pospolitej
Tak jak wiele ziół, nawłoć u niektórych osób może wywołać działania niepożądane. Powinny one ustąpić po odstawieniu naparu czy okładów. Kto nie powinien sięgać po produkty z nawłocią? Będą to osoby, które:
- obserwują u siebie obrzęki,
- chorują na niewydolność serca,
- chorują na niewydolność nerek,
- mają mniej niż 12 lat.
Z nawłoci muszą zrezygnować także kobiety w ciąży oraz karmiące piersią.
Należy pamiętać, że nawłoć działa napotnie i moczopędnie, dlatego stosując napary z jej zawartością należy uzupełniać płyny, aby nie doprowadzić do odwodnienia organizmu.
Przed rozpoczęciem kuracji nawłocią pospolitą warto zasięgnąć opinii lekarza, farmaceuty czy pracownika sklepu zielarskiego. Szczególnie należy poinformować o przyjmowanych lekach, ponieważ niektóre medykamenty mogą wchodzić w niekorzystne interakcje z preparatami roślinnymi osłabiając lub niebezpiecznie potęgując wzajemnie swoje działanie.
